domowa hodowla fretek MUSZU

Skóra fretki jest bardzo gruba ( 0,5 - 1,8 mm). Szczególnie gruba jest nad szyją i łopatkami. U zdrowego zwierzęcia jest gładka, bez łupieżu, przebarwień (wyłączając okres linienia, w którym to skóra fretki może zabarwić się na kolor niebieski do granatowego).
Występują na niej liczne gruczoły łojowe, a wydzielina łojowa rozprzestrzeniana na całym ciele fretki daje jej charakterystyczny piżmowy zapach. Ilość wydzieliny łojowej zwiększa się w okresie rozrodczym, przez co zapach fretki jest bardziej intensywny, a u zwierząt jasnych/z jasnymi plamami występuje zażółcenie.
W skórze nie występują gruczoły potowe, znajdują się jedynie w opuszkach i na płytce nosowej.
Fretki mają dwa gruczoły przyodbytnicze, które wytwarzają surowiczą, żółtą wydzielinę o ostrym zapachu. Wydzielona ta bardzo chętnie jest wydzielana przez młode fretki, starsze osobniki wydzielają ją gdy się podniecą, przestraszą, a czasami i po złości. Nie jest ona wyrzucana na dalekie odległości, zapach co prawda ostry i nie przyjemny, ale dość szybko wietrzeje. Te gruczoły przyczyniają się w niewielkim stopniu do zapachu fretki ich wycinanie jest zabronione (z wyłączeniem wskazań medycznych).

Okrywa włosowa składa się z długich włosów okrywowych i krótkich miękkich włosów zwanych jako podszerstek ( wyłączając angory, u których podszerstek nie występuje).
Fretki zmieniają okrywę włosową wiosną i jesienią. Występują znaczne zmiany okrywy włosowej między porami roku, zależą od stosunku światła do ciemności. W zimowym wydaniu włosy są z reguły grubsze , dłuższe, a podszerstek obfitszy.
U fretek występuje kilka odmian barwynych.
Więcej o odmianach barwnych Klik

Maggie Lloyd (1999):Fretki: warunki zdrowotne, hodowla, rozpoznanie i leczenie chorób